Gelmen Gerekiyor Şiiri - Raziye Aktaş

aynı otobüse binebilme ihtimalimiz vardı seninle
ya da bir önceki otobüse binmişliğin geç kalınmışlığı..
şehir içi yolcu taşıyan araçlarda görünmeliydi yüzün
yada şehirler arası otobüslerde, sigara içmeye inen bir yolcu olmalıydın..
yahut bir banka kuyruğunda sıranın bize gelmesi için sabırsızlanan
iki müşteri olabilmemiz de söz konusuydu.
aynı marketin farklı kasalarında, aynı hizalarda beklerken görebilirdik birbirimizi..
bir otelin dış kapısını centilmence bana açabilirdin de..

ilk nerede karşılaşmalıydık yıllar sonra?
önemli bir an yaratmalıydı kader bize.
bir kavganın en hararetli anında mı göz göze gelmeliydik;
yoksa bir mum ışığının ardında mı belirmeliydi yüzün?

insan unutur mu hiç, her gün görmek istediği aynı yüzü?
ben unuttum sayılır..
ne sağ kaşının, sol üstündeki beni hatırlayabiliyorum;
ne alnındaki dikiş izini,
ne de sol gözünün altındaki hafif kırmızılığı..
muzip gülüşünü, sertçe bakışını,
bağırırken sevmelerini, sessiz susuşlarını
bile hatırlayamıyorum artık..

gör işte..!
sana dair pek birşey kalmamış hafızamda.
o yüzden, gelmen gerekiyor.
tüm bunları bana geri hatırlatman için, gelmen gerekiyor..