Gelmemeye Giden Adama Şiiri - Bengi Su 2

Sevgilim
Ellerimi avuçlarının içine aldığında
Etrafımdaki duvarlar döndü enkaza
Aşkın kalesinde tutsakken ben
Kılıç bulup şövalyeme koştum ezkaza
Sana koştum

Sen sıradan derken gözlerine
Ben kahvenin en güzel tonunu buldum
Gözlerinde
Yıllarca o bir çift alevi zihnimde tuttum
Şu soğuk evrenin ayazından kaçmak için
Kendimi uyuttum

Tenimi aya benzetmeseydin keşke
Özlüyorum deyişini duymasaydım
Lal olsaydı dilin de
Bengisu demeseydin
Ab-ı hayat yalnızca sana faydasızdı
Bilemezdin

Sevgilim
Hakkın yoktu öldürmeye
Önce ruhunu, sonra bedenini
İntihara yelken açmıştın, kıyıya çektim
Ölemezdin, gidemezdin
Toprağın merhametsiz kucağı için
Daha çok gençtin/m

Sevgilim
Zorundaydım, kendini öylece prangalara vuramazdın
İçimdeki çıralar ,dışımdaki töreler
Hayır, senin yanında da kalamazdım
Ne yollardan ne de denizlerden
Bana izin alamazdın.

Sevgilim ,
Biz sarılırken
Gelecek, imkansızlığıyla kırarken kaburgalarımızı
Mesafelerin önemi yok derken sen
Dağlar, miller cahilliğimize ağlardı
Senelerce bir yalana kandık
Hamdık, yandık

Sevgilim
Aradaki yüzlerce kilometre zihin karmaşasına
katarken karmaşa
Tenimdeki parmak izlerin, üzerime sinmiş kokun
Kağıtlarımın üzerine dökülmüş sarı saçların
Yüreğimi berraklaştırırdı
Sanatçıların taklit edesi yüz hatların

Nihayetinde;
Sevgilim
Varsın olmasın sokağımız bir, ülkemiz bir
Düşmanımız zifir
Olursa da hatıralarımız zehir
Sen yalnızca şunu bil
Yelkovan bizi hatırlayacak