Gelmeliydin Şiiri - Oğuz Atalay

seni beklemekti belki bütün derdim,sana ulaşmak;
sabah güneş doğup, gece batana kadar ve her gece
yıldızım koybolana dek seni yaşamaktı, mutluluğum

sobası her gün yanan bir ev yaptım
bahçesinde beyaz zambaklar, mavi güller olan
bir sarmaşık yetiştirdim, bütün duvarları kaplayan

akasya vardı ortasında bahçenin,
oturup altında yüreğini dinleyebileyim diye
eksik olsun istemiyordum, hiç bir şey
kendim oluyordum bu yüzden, sen oluyordum
çocuğun oluyordum sonra, seni bekliyordum ağlayarak

kapının zili çalıyordu, acelesi var gibi
koşup açiyodum kapıyı
ama ne sen geliyordun, ne başka biri

sarmaşık kaplıyordu her yanı, mutlu oluyordum
kimse göremiyordu, duvarlardaki hüznü
yüreğini dinliyordum aksyanın altında
sanki ağlıyordun.

gelmeliydin; bu ev seni bekliyordu.
beyaz zambaklar, mavi güller, akasya seni bekliyordu.
gelmeliydin, çünkü seni seviyordum.
ama ölmüştün.

kapının zili çalıyordu, acelesi var gibi
koşup açıyordum kapıyı,
ama ne sen geliyordun, ne başka biri

Oguz ATALAY
13.08.2004 Cuma
ALiM-Gölbaşı