Gelmeli... Şiiri - Mehmet Şahan

İçim çok temiz diyorsa kişi,
İçinin aynası ele gelmeli…
İnsanı Hak için sevmekse işi,
Kişinin sevdası dile gelmeli…

Ellerinden tutsak, tok olsa açlar
Zalimin zulmüne ok olsa taçlar,
Beyaza bürünse, ak olsa saçlar
Zülfünün ziyası tele gelmeli…

Çilesiz geçse de baharı gülün,
İstese de sönmez harı sümbülün!
Her seher aşk ile öten bülbülün,
Gönlünün nağmesi güle gelmeli…

Bağların cidarı, tündi(*) içinde;
Bağbanın hüneri, fendi içinde;
Miski amber olsa kendi içinde,
Gülün rayihası(*) yele gelmeli…

Gülünmez Şaha’nım özün ağlarken,
Bilinmez meramın sözün dağlarken!
Yürekte ırmaklar, hüzün çağlarken,
Kulun şahikası(*) sele gelmeli…

(*) cidar: Duvar. İki yeri birbirinden ayıran zar.
(*) tündi: Sertlik, katılık; hiddet ve şiddet.
(*) rayiha: Koku, hoş koku.
(*) şahika: Dağ tepesi, zirve.