Gelmedin Ki Gidesin Şiiri - Yıldırım Kır ...

Sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
ne acımı bildin ne gözyaşımı sildin
yanımdayken bile yoktun
benden sesini bile esirgedin
sen yoktun
karşımdaydın yoktun
bağırdım duymadın
çağırdım duymadın
başımı koyup dizlerine
hıçkırarak ağladım
duymadın
gören oldu
duyan oldu
bilen oldu
seni ne çok sevdiğimi
sen olmadın
sen kalbimdeyken bile yoktun
sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
bir akşam yorulup ta
uzanmadın gözlerime
bir sabah uyanıp ta
sokulmadın dokunmadın gül tenime
ne saçımı okşadın
ne kulağıma fısıldadın
ne güldün ne ağladın
ben konuştum sen sustun
ben yürüdüm sen durdun
ben çoktum sen yoktun
sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
beni vurdular
canımı yaktılar
yalnız bıraktılar
çaresiz bıraktılar
gittiler
hep gittiler
anlattım dinlemedin
yalvardım ses vermedin
bekledim beklemedin
hissettim hissetmedin
ben sevdim sen sevmedin
sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
sen yoktun
yanımdayken yoktun
soğuktu odam
soğuktu yatağım
üşüdüm çok üşüdüm
yanımdayken bile hep seni düşündüm
kızdım çıldırdım
sen yoktun
kendi kendimle dövüştüm
sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
saçların vardı
kaşların gözlerin vardı
dudağın yüzün vardı
dilimden hiç düşmeyen bir adın vardı
sayamadığım kadar
gidişlerin adımların vardı
sen yoktun
yine de seni seviyordum
benim bir yüreğim vardı
sana ben gitme diyemem
gelmedin ki gidesin
sen kalırsın diye
yer açtım yüreğime
tutunamazsın diye
el açtım ellerine
ben seni önemsedim
ben seni sevdim
sen de seversin diye
ne önemsedin
ne sevdin
ben sana gitme diyemem
gelmedin ki gidesin.
YILDIRIM KIRLILAR.13.10.2021