--
zaman boz bulanık ateş kızılı
kudurur gecenin rengi
vurur düşünce duvarını
bir iç çekiş bir sızı
pusar karaltılar ay susar
başlar sensizliğin dansı
siyahlar giyinmiş bahar biter gözlerinde
ve bir yıldız kayar gecenin böğrüne
ben kaybolmuşken gece okyanusunda
tam da vurgun yemiş bir balık gibi zoka da
deniz feneri siste
sen gelirsin kokusunda
susmuşken ışıklar
belki varılır yaza
seni böylesine düşünürken
seni böylesine özlerken
gecenin bitimsiz zamanlarının
sancısını çekerken
isyanlarım kabarıyor yokluğuna
alnın çatısına çakıyorum karanlığın
kusuyorum zehir zemberek sözlerimi
bir savaşçının son mermisinde
uzanıyorum iki inci gözlerine
tükenirken gece kalıyorum öylece
gözlerimi açtığımda
kaskatıyım
uyuyup kaldığım koltukta
gidenin dönülmezliğinde
bize sevinçler uzak
bize sevinçler yasak
yeni bir yıla merhaba derken
bu gün bayram günüymüş gülüm
nerde benim senli sevincim
yok ki
hep o yokluk hüznüm
kurşun döker ağır gelir her gece
yıldız parıltıları düşer ne fayda
bak sende yoksun gelmedin hala
bitmedi...
Vedat Koparan
Vedat KoparanKayıt Tarihi : 29.12.2006 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne büyük düşlerimiz düşüncelerimiz vardı toz pembe dünyalar kurardık isterdik gecelere yıldızlar yağsın gözlerde parıltıları hep sürsün denizler süt mavi rüzgar gülü hep salınsın istedik deniz vurgunu bir karşıdan karşıya geçişti bu kül rengi bulutlar yansır dağlardan kentlere hep böyle bir hüzün hep böyle bir ağıt mı söyler ezgiler diren be can diren yüreğim biter bu hüzün bu acılar elbet bir gün...
TÜM YORUMLAR (3)