Gelmedin Gitti Şiiri - Ahmet Yıldız 3

Zindanda bugün kaçıncı sabah, inan ki saymadım.
Ve bu kaçıncı gelmeyişin bana onu da saymadım.
Demir parmaklıkları tutan ellerim pas tuttu da,
Yüreğim hala ilk gün ki gibi, yolunu gözlerim.

Soğuk taşlar üstünde bedenim üşümedi, dinle.
Soğuk bakan duvarlara bile, inan darılmadım.
Gün oldu bir öğün ekmekle bile yetindim.
Sevgin yaşattı beni, hep yolunu gözledim.

Biliyor musun, hücre penceresinde bir kuş yuvası,
Çok garip geldi bana, onu da anlatayım.
Ben tutsak, o olabildiğince özgür.
Bir an o’nu, darılma sana benzettim.

Bir gece dolunay komşu oldu pencereme,
Gözlerimdeki yaşı görmek için yakmıştı fenerini.
Bir an sana beddua ettiği hissine kapıldım.
Belki yarın gelirsin, bilmiyorum bu kaçıncı sabah.

Suçsuzum, günahsızım bari beni sen anla.
Prangalar ağırlığında yumruklar iner beynime.
Bu ay’ın ilk Pazartesi ilk mahkemem benim.
İstermisin, sanık kürsüsünde sen, hakim ise ben.

Kelepçelerde zayıflamış kollarım,
Karanlık zindanda kararmış gözlerim,
Suçsuz yere mahkûm edilen özgürlüğüm,
Senin bana gelmemen kadar acı vermedi.

Buluşmamız mahşere kalsın istemem.
Hakkım var çünkü sende, onu isterim.
Zor durumda kalıp incinmeni istemem.
Gel artık bir görüş günü, onu isterim.