Gelmedin, Gelmediniz Şiiri - Resul Üstün

Belki gelirsin diye aklım sende,
Gözlerim yollardaydı,
Gelmedin.
Kim bilir,
Belki de çok yakınımda değildin,
Ama uzak da sayılmazdın hani.
İstesen gelirdin ya,
Ne bileyim, gelmedin işte.
Bedenim içerde tutsakken,
Zihnimde sen vardın,
Düşünebiliyordum, özgürdü düşüncem.
Ama yine de aklım sende,
Gözlerim yollardaydı be!
Oradan gelen de yoktu ya;
Soramadım seni kimseye.
Sesini duyamıyor,
Teninde ter olamıyordum.
Sen oralarda öyle bensiz,
Ben buralarda böyle sensiz, sizsiz…
Yine de canın sağ olsun!
Olsun da;
Söyle, sen iyi misin bari dışarıdaki içerde?
Dostlardan duydum.
İçerisi ne kadar dışarıysa,
Dışarısı da o kadar içeri olmuş diyorlar.
Yine de her görüş gününde gözleri kan çanağı,
Yürekleri yangınlarda kalabalıklar arasında
Seni bekledim gelirsin diye,
Sabırla, kahırla...
Ne bileyim,
Her zamanki gibi gelmedin işte!
Bu nemli,
Bu küflü sıçanlı hücrede,
Sensiz sessiz çığlıklardayım şimdi.

Anlatamam ki,
Anlatılmaz ki böyle yarım yamalak,
Tümcelerim böyle kıskıvrakken…
Sadece diğerlerinden farksız;
Belki biraz daha amansız,
Belki biraz daha dinsiz, imansız…
Bir yıl daha geçti sensiz, sizsiz.
Derken,
Ömür ağacımızdan bir yaprak daha düştü
Sessiz, sedasız, daha sinsice…
Fırtınaya tutulmuş kuru bir dal gibi
Savrula savrula,
En cehennemi ateşlerde kavrula kavrula…
İstesen gelirdin ya,
Ne bileyim, gelmedin işte.
Yine bedenim demir parmaklıklar ardında,
Gözlerim yolda,
Aklım ve yüreğim sende, sizde kaldı
Gelmedin, gelmediniz!

Zaman Pusuda (2005 - Diclem Sahaf Yayınları)