Gelmedin Bak Yine Şiiri - Mevlüt Kılınç

Gelmedin bak yine…

Gecenin karanlığı çöktü üstüme…

Tam koyusundan, en ağırına kadar…

Yıldızlar da vurur bana bu gece,
Odanın duvarları grileşir ha bire,
Gelmediğin tarafından…

Açık pencereden gri güvercinler akar boşluğa,
Niçin, nerden gelirler? Bilinmez! ..
Adının harfleri düşer bir de karanlığa kanatlarından.
Ancak sensizliğin bu gecesinde,
Güvercinler de sevilmez.

Gelmedin bak yine…
Ses gelir adına dair gece akan yıldızlardan,
Renkler gelir kırılgan,
Gökyüzü akar üstüme bir de,
Cehennem siyahından.

Bir boşluk var uzay kadar derin burada,
Ben varım bir de sensizliğin,
İçime oturan uzay boşluğu kadar olduğu bu odada.

Ve eşyalar kırık, renkler bulanık,
Gelmemişliğinin bu girdabında…

Gelmedin bak yine…
Karanlıktan içirdim seni ve sensizlikle ilgili her şeyi,
İçimde sensizliğin oluşturduğu boşluğa…
Siyahından bir demli çay gibi,
Gecede uzayan düşlerime.