Gelmedin Şiiri - Ahmet Şener

Gelir diye hep ümitle bekledim
Güneş battı akşam oldu gelmedin
Seneleri birbirine ekledim
Hasretin bağrımı deldi gelmedin.

Ah çekip sineni dağlıyormusun
Yoksa seller gibi çağlıyormusun
Bir zalim elinde ağlıyormusun
Bizim ele bayram geldi gelmedin.

Rüzgarlarda nefesini aradım
Bin adım gelirdim gelsen bir adım
Mumlar gibi damla damla eridim
Gözlerime yaşlar doldu gelmedin.

Yakındamı yoksa uzaktamısın
Özgürmü gezersin tuzaktamısın
Sende benim gibi meraktamısın
Dertmi var başında noldu gelmedin.

Ne haldesin diye hep ettim merak
Köprülermi yıkık yollarmı ırak
Gel doğruyu söyle yalanı bırak
Kabuslar uykumu böldü gelmedin.

Hep seni aradım mecnuna döndüm
Kerem görse kıskanır o kadar yandım
Gül koklamak için bahçeye indim
Efkarımdan güller soldu gelmedin.

Gelip geçer oldu zaman zamandan
Çıkarma insanı dinden imandan
İstesen gelirdin hintten yemenden
Beden tatlı candan yıldı gelmesin.

Ömrümde bu kadar tek senden çektim
Söz kar eylemedi ne diller döktüm
Kırpmadan gözümü yollara baktım
Gözlerim yollarda kaldı gelmadin.

Geceler ızdırap yatamaz oldum
İçerim kül oldu tütemez oldum
Şeyda bülbül gibi ötemez oldum
Gülümü yadeller yoldu gelmedin.

Rüzgarla savrulur tozar dururum
Oyana bu yana gezer dururum
Ah çekip bağrımı ezer dururum
Sevda beni derde saldı gelmedin.

Gam ile kederle yoğrulan ömrüm
Kader ağlarıyla örülen ömrüm
Tamamı otuz yıl var olan ömrüm
Aşkı haritadan sildi gelmedin

Daha belli değil haklı ve haksız
Gariplerin sırtı olmuyor yüksüz
Sen misin inatçı benmiyim yüzsüz
Herkes suçu sende bildi gelmedin

Ey kara sevdanın sürgün kaçağı
Şu ömrümün yedi veren çiçeği
Şu bağrımı sevdanın kör bıçağı
Kesti parçaladı böldü gelmedin.

Umut öksüz kaldı hayaller yetim
Kemiğim göründü sıyrıldı etim
Seni üzmek değil amma niyetim
Malesef aşkımız öldü gelmedin.

Derki şener mektupları yakayım
Küllerini gök yüzüne ekeyim
Çıkılmazki şu dünyadan çıkayım
Felek beni taşa çaldı gelmedin