Gelmedin Şiiri - Kemal Karayılan

Sabah erken esen,
Serin yel gibi
Çıkıp geliversen karşıma
Okşasan tenimi
Sevginin kutsallaştığı
O pembe vakitler gibi
Sarsan beni.
Hani diyorum da;
O şafak vakitlerinde
Ansızın görsem seni karşımda
Boğulsa yüreğim çarpıntılara
Heyecanlansam deli deli
Sarılsam sana
Sarsam bedenini sıkıca
Hiç beklemediğim bir anda
Sevgini umarsızca sunmuş olmanın hatırına...
İşte öyle birşey düşlüyorum;
Gün doğarken,
Serin bir sabahın erkeninde
Dikiliverseydin kapıma.
Günün ilk ışıkları aydınlatsa yüzünü
Ah, ne vardı;
Ansızın geliverseydin
Başbaşa kalsaydık seninle
Sevişseydik,
Dere kenarlarında.
Her şafak vakti seni bekledim canım,
Çıkıp geliverirsin diye umut ettim
Sensiz bırakmazsın beni sandım
Ama sen hiç gelmedin be gülüm;
Gelmedin...