Gelmedin Şiiri - Ali Taşkala

Gelmedin...
Gözlerimin önünde değilsin,
ama tek gördüğüm sensin.

Ne sen gelebildin, ne ben,
Hep geç kaldık
Birbirimize.

Ne yana baksam, hep sen,
nereden bir yel esse,
Hep bir özlemle kavrulur içim.
Ne mevsimler konar gözlerime,
Ne de bir kuşluk vakti, hayalin,
Yalnız hatıralarının gölgesi,
Yalnız sende kalanlarımın özlemi,

Ne sen gelebildin, ne ben,
Hep geç kaldık
Birbirimize.

Sonsuz bir zamansızlığın içindeyim,
Bir gülüşle başlayan, içimde yanıp kavrulan,
beni tok eden, yakan bir veda.
Hayalin, öylece durur bir yerlerde...

Ne sen gelebildin, ne ben,
Hep geç kaldık
Birbirimize.

Kuşlar göç etti, sular çekildi.
Aramızda her ne varsa,
Söylenmeyen bir söz gibi,
Suskun kaldı dilimizde, lal olan.
Ne yüzler unutuldu, ne dokunuşlar,
Hepsi, kulaklarımızda bir şarkı gibi,
Suskunlukla besleniyor şimdi.

Ne sen gelebildin, ne ben,
Hep geç kaldık
Birbirimize.

Benim olan ne varsa, sana dair, bize dair,
Bir rüzgarın fısıltısında,
Kaybolup gitti.
Umut doluydum, hatırlıyorum,
senle, benle, bizimle, geçen bir zamandı.
Şimdi,
Sadece bir nokta var,
Cümlelerin sonunda.
Biliyorum,
İkimizinde korkularında gizli,
Sen gelince,
Belki her şey baştan başlar.

Ne sen gelebildin, ne ben,
Hep geç kaldık
Birbirimize…

Ali Taşkale 🖌️

19 Ağustos 2025
İzmir/çiğli