Dönmedin Şiiri - Adem Ulutaş

Söz vermiştin dönecektin çabucak
Saçlarıma karlar yağdı dönmedin
Yine sabah oldu güneş doğacak
Gün geceden hüzün sağdı dönmedin

Döner diye hayal kurdum bekledim
Pencereden baka durdum bekledim
Her gelenden seni sordum bekledim
Gözlerimden yağmur yağdı dönmedin

Ben verdiğim ikrarımdan caymadım
Bu dünyada murat alıp doymadım
Yüreğime başkasını koymadım
Gönlüm sana yanardağdı dönmedin

Mahzunlaştı yine zavallı gönlüm
Seni beklemekten tükendi ömrüm
Umudun bitmesi zulümmüş zulüm
Yüreğime hasret ağdı dönmedin

Hazan değmiş güle dönen bu garip
Yana yana küle dönen bu garip
Şimdi kuru çöle dönen bu garip
Senin için yeşil bağdı dönmedin

Yük olur ahımın vebali sana
Neler neler diyor ahali sana
Muhtaçtım bir nefes misali sana
Boğazımı hüsran boğdu dönmedin

Kapandı mı yoksa dönüş yolları
Kırıldı Adem'in kolu dalları
En sonunda sayamadım yılları
Güneş kaç kez battı doğdu dönmedin