Gelmedin Şiiri - Cahit Konut

Aziz dostum bu ayrılık yetmez mi?
Mevsimlerden güze döndüm gelmedin.
Yıllar oldu bekliyorum yolunu,
Ayaklarda ize döndüm gelmedin.

Dilim bülbül olmuş, dertli ötüşür,
Adını duydukça kalbim atışır.
Ah çektikçe ciğerlerim tutuşur,
Yüreklerde köze döndüm gelmedin.

Hasret kaldım yarenime, eşime,
Toz- pembe göründün, girdin düşüme.
İncecikten bir kar yağdı başıma.
Kışım bitti, yaza döndüm gelmedin.

İyi mi, kötü mü alnımda yazgın?
Nefisler hovarda, vicdanlar üzgün.
Senden ayrılırken olmuştum kızgın,
Öfkelerden naza döndüm gelmedin.

Sevda yollarında kendimi yordum,
Hasret tuğlasından bir bina ördüm.
Altmışa varmadan, doksanı gördüm,
Sanki yaşta yüze döndüm gelmedin.

Acılar içinde bir şifa buldum,
Maziye bakarak kendime geldim.
Bir ham meyve iken dalımda oldum,
Karakterde öze döndüm gelmedin.

Sevda eşiğinde ağlar gibiydim,
Aşkın denizinde çağlar gibiydim.
Kutuplarda donmuş dağlar gibiydim,
Eriyen bir buza döndüm gelmedin.

KARAC’OZAN; kara yere ekildim,
Çelik idim, bir tel oldum, büküldüm.
Tane tane dil üstüne döküldüm,
Damaklarda tuza döndüm gelmedin.

07 Aralık2018 GÖLBAŞI