Gelmedin Şiiri - Abdullah Ramazan

soğuk ve hüzün sararken her yanı
donduruyor insanda akan kanı
unutur mu seven kendinden canı
gelmedin….

seni aradım durdum gezdiğimiz her yerde
kalp mahzun yürek ezgin dildeki hecelerde
yollarını bekledim sabahsız gecelerde
hasretin ayazıyla düştüm öyle bir derde
gelmedin….

ey sevgili senle coşan sokaklar kederde
oysa ki varlığınla güzellikler taşardı
nisan yağmurlarıyla tüm yürekler coşardı
sen gelseydin bir tanem bahar bize koşardı
gelmedin….

ey sevgili yokluğunla düşmez miyim derde
dokunmak istiyorum aldığın her nefese
kulak veriyorum senden gelecek bir sese
bir haberin bir selamın gelmiyor niyeyse