Gelmedin Şiiri - Berk Aydın

Gelmedin…
Kurudu gözyaşlarım…
Sustu, konuşmaz oldu dilimdeki sözcükler…
Gülmez oldu yüzüm…
Bir zamanlar en güzel şarkılarda ararken seni, şimdi nerde dertli şarkı çalıyor orda buluyorum…

Gelmedin…
Bana gelmek istemedin sen…
Belki de beni o kadar da çok sevmedin sen…
Ama ben sana her şeyimi vermiştim…
Bir gün her şeyimi alacağını hiç düşünmedim…
Günden güne büyüdü sensizliğimin acısı…
Sızım sızım inletti her gün…
Kadere olan kızgınlığım, sensizliğim büyüdükçe daha da çoğaldı…
Ama biliyorum ki sen mutlusun…
Bensizlik sana hiçbir şey gibi geldi…
Aklından sildin attın…
Yüreğinden…
Her şeyinle yok ettin beni…
Oysa hayallerimiz vardı…
Yarım bıraktın…
Beni de aşkımızı da…
Gelmedin…
Gelmeyeceksin de…
Tamamen unutup, başka umutlar arayacaksın kendine…
Şu geçen bir aya yakın zamanda bir anım sensiz geçmedi benim…
Gündüz hep hayallerimde…
Gece sürekli rüyalarımda, bazısı kötü bazısı iyi…
Neden merak etmiyorsun hiç?
Neden bir kez olsun “nasılsın” demiyorsun…
Yeni yılda olsun bir mutlu yıllar bile demedin…
Neyse desen de demesen de yeni yıla sensiz ve mutsuz girdim ben…

Gelmedin…
Neyle avutuyorsun gönlünü bilemiyorum…
Neyse o bana da söyle…
Her gün daha da kanıyorum…
Hayata daha bir yorgun bakıyorum…
Ağlıyorum…
Ağlamaklıyım hep…
Vazgeçemiyorum senin gibi affet…