Gelmedin..! ! Şiiri - Nazife Abaylı

Penceremin önündeyim,
Saat gecenin on buçuğu.
İnsanlar ne kadar da erken,
Söndürmüşler ışıklarını.
Oysa benim,
Hiç niyetim yok.
Hatta yeni başladım bu güne.
Elimde kalemim,
Sana seslenmekteyim.
Seni beklemekteyim.
Nasıl da isterdim,
Işıkları sönmüş,
Şu karşıki mavi evde,
Oturmanı.
Her seslenişimde,
Duyuverirdin.
Her elimi uzatışımda,
Tutuverirdin.
Her gel deyişimde,
Geliverirdin.

Güne yeni başladım dedim.
Elimde kalemim,
Başlayacakken yazmaya,
Gözüm caddeye takıldı.
Birini gördüm,
Sana benzettim.
Saçın,gözlerin,tenin.....
Tam fırlayacakken sokağa,
Sen olmadığını farkettim.

Bir araba geçti ardından.
Sana benzettim,
Bakanı camından.
Plakasına takıldı gözlerim.
Tam koşacakken arkasından,
Dur....O değil dedi yüreğim.

Güne yeni başladım dedim.
Elimde kalemim.
Başlayacakken yazmaya,
Limana takıldı gözlerim.
Kayalıkları tırmalayan,
Dağ gibi dalgaları farkettim.
Ardından vapuru,
Vapurdan inen insanları.
Çıkış kapısına yöneldim.
Yüzlerini inceledim.
Hiç birinin gözlerinde,
Gülen bakışlarını göremedim.

Güne yeni başladım dedim.
Elimde kalemim.
Nihayet yazabildim.
Yazdım yazmasına ama.....
Aklımı başımdan aldı gördüklerim.
Hem yazdım,
Hem bekledim...
Boşu boşuna bekledim..
SEN..! !
Hala gelmedin.......! ! !