Düştü güneş, kızıllığın içine,
Ardında sakin kıyı yı,kızıllığı ve beni bırakarak..
Süreler kısaydı,
Geceye de soğuğa da gelişine de..
Sahil, adımlarımı sayıyordu,
Sessizce..
Daralmıştı nefesim,
Anladımki,
Korkuyordu deniz,
Yürüyeceğimden ıslaklığa,
Titriyordu hafifce..
Gecikmedi karanlık, gülümsedi yüzüme,
Kırıldı ışıklar..
Hızlandı cadde geceye,
Karanlık evler aydınlandı..
Son çabam bir çağrıydı,
Işıklanan evlere doğru döndüm yüzümü..
Bekledim,
Bir anda ürperdi içim,
Bildim, ekmeğin tadı kadar,
Gelmeyeceğini..
Korkmadım ama,
Yalnızca bekledim..
Sendin her şeyden dönüşüm,
Gelişime sebeptin,
Geldiğim kıyı,
Düşen ve giden,
Kızıla batan güneş sendin..
Sendin adı, içimde taçlanan
Yalnızlığın..
Ama gelmedin..
ÖZDENER GÜLERYÜZ
Özdener GüleryüzKayıt Tarihi : 4.3.2009 13:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir çağrı ve bekleyiştir..Tam da güneş kızıllığa düşerken,Gelişi karanlığın ekmeğin tadı kadar kesindir..Hava soğuktur..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!