Hayatım boyunca hep yalnız kaldım
Ta ki onu tanıyana kadar
Bana yalnızlığımı unutturdu
Çekip çıkardı beni güneşin gölgesindeki
Karanlığımdan…
Tek başıma açan bir çiçekken
Geldi yanıma bir gonca
Açtı tıpkı benim gibi
Hasret kalmış sevgiye güneşe
Ben onun güzelliğinin büyüsünde iken
O Aradan geçen zaman içerisinde
Beni mutlu eder gibi davranmış
Ve ummadığım anda bir başıma
Yalnızlığa bıraktı
Ve gitti…
Tek başına güneş yeterli gelmiyordu artık
Sevgisiz kaldıktan sonra
Hiçbir şeyin önemi kalmamıştı.
Kendisi yalan bir sevginin peşinden giderken
Benim ne halde olduğuma bile bakmadı.
Ardından döktüğüm yapraklarımı görmedi.
Boynumu büktüm yalnızlıkta
Ben soldum oysa yoktu yanımda
O ayrılıktan sonra açmadı gönlüm
Eskisi gibi doğmadı güneş yüreğime
Yağmadı yağmur hasretime
Gelmedi goncam yanıma…
Kayıt Tarihi : 21.6.2011 15:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!