ay ışığında
gümüşten mi sandın kanatlarımı
bedenimi nurdan mı sandın
güller açan gönlüm vardı da
aşık mı oldun
ey masum
kaldı mı senin gibi
her tatlı söze inanan
her hoş görüntüye kanan
kanlı dudaklarıyla haince gülümseyen
herkesi kardeş sandın
açtın gönlünün güllerini koklasınlar diye
dünyanın ilk dikensiz güllerini
kopardılar hoyrat elleriyle acımadan
aldırmadın
eksilmedi sevgin
kırılmadı umudun bize karşı
kızmadın
ben dolunay akşamlarında uçarım yıldızlara karşı
karanlık gecelerin zifir köşeleri sevgili mekânım
gümüşten pelerinimi örtüp
ziftten bedenime
güzellerin bütün güzellikleriyle
yuvalarına döndüğü akşamlarda
arzı endam ederim
kandırmak için güzellik arayanları
aşka susayanları
yine de elim varmaz seni kandırmaya
dayanamam güllerini soldurmaya
ben uçarken gümüşten okları altında mehtabın
ne olur çıkma pencereye bir daha
kayan yıldızları seyretmek için
takılırda gözlerin sahte pırıltılarıma
gelirsen peşimden yanarım.
Vicdan azaplarında
Kayıt Tarihi : 27.4.2012 17:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!