Yalnızlığıma ortak bir kalem birde kağıdım vardı
sen yoktun onlar vardı
seni anlatırdım hep bir bahane bulup
hep sen olurdun düşümde hep sen kalemimde,kağıdımda
sen benim akan kanımda,soframda yüreğimde
öfkemde bir okadar kahkahamda
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta