Yalnızlığıma ortak bir kalem birde kağıdım vardı
sen yoktun onlar vardı
seni anlatırdım hep bir bahane bulup
hep sen olurdun düşümde hep sen kalemimde,kağıdımda
sen benim akan kanımda,soframda yüreğimde
öfkemde bir okadar kahkahamda
ama yoksun artık yanımda
yalnızlığıma mahkum bıratın beni
haketmesemde sensizliği,
yaşattın sen bana....
en derininden sevdim seni
en derininden yaşadım aşkımı
sen olmasanda yanımda
paylaştım seni sensizliğimle
şimdi mutluyum alıştım sensizliğe
gelme istemem artık yüreğime.....
Kayıt Tarihi : 1.2.2007 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!