Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şiir çok güzel, sayfa da mükemmel olmuş. Emeğinize sağlık. Tam puan.
MUHTEŞEM YÜREKTEN NE BEKLENİR Kİ: MUHTEŞEM ESERLER TABİKİ.. HARİKA ABİ GERÇEKTEN. tam puan+antoloji KALEMİN DAİM OLSUN.
Kaldı işte kaldı her şey senelerin gerisinde,
Bahar da yok mevsimlerin ötesinde berisinde,
Mazi denen yaşananlar hani ömrün neresinde,
Gelme artık gelme çok geç dünlerimi yaktı yıllar…
Sabır bile dayanmadı böylesi çaresizliğe,
Her gün belki binlerce kez gömülürdüm sessizliğe,
Kaderimdir bu diyerek razı oldum sensizliğe,
Gelme artık gelme çok geç ilmeğimi çekti yıllar…
mükemmel bir yürek işçiliği meydana gelmiş tebrikler
selamlarımla
Hatam sana şu kendimi bunca sevip bağlamakmış,
Bilemedim sence sevmek yakıp ömür dağlamakmış,
Alın yazım mutluluğa uzak kalıp ağlamakmış,
Gelme artık gelme çok geç gözyaşımı döktü yıllar…
Hüzünlü yüreğine sağlık şair.......harikasın...
Saygılar sevgiler
Geçen zaman olsada aldırma yaşlanmış yılllara, gel demeyi bil geçen zamanda bugün yaşa baharı yarında....TEBRİKLER....BEĞENEREK OKUDUM....
'Gelme artık gelme çok geç beni yoktan saydı yıllar... 'Ah o yıllar...Bazen insan geçmişini yaşayıp yaşamadığını bile sorgulayabiliyor.Yalancı zamanın yalancı hükümranlığı her şeyi silip süpürüyor.Tebrik ediyorum.Saygılarımla...
giden sevgiliye hoş bir serzeniş olmuş,hayat işte biri gider biri gelir,kıymetli kardeşim samimiyetini kutlarım begeniyle okudum dizeleri,,her sey gönlnüzce olsun insaaallah
selam ve dua ile..
Hece ölçüsünün zor kalıplarından biri olan 16 lı hece vezniyle yazılmış mükemmel bir çalışma.
Emeğinize ve yüreğinize sağlık hocam.
Tek kelimeyle muhteşem.
Canı gönülden tebrik ediyorum.
Sonsuz kere on benden.
Saygımla
Hatam sana şu kendimi bunca sevip bağlamakmış,
Bilemedim sence sevmek yakıp ömür dağlamakmış,
Alın yazım mutluluğa uzak kalıp ağlamakmış,
Gelme artık gelme çok geç gözyaşımı döktü yıllar…
Kaldı işte kaldı her şey senelerin gerisinde,
Bahar da yok mevsimlerin ötesinde berisinde,
Mazi denen yaşananlar hani ömrün neresinde,
Gelme artık gelme çok geç dünlerimi yaktı yıllar…
Hatamıdır sevmek ve bağlanmak, Hayır buna inanmak istemiyorum. Sevmek duyguların en yücesi ve en güzeldir. Onlara hata diye bakmak ise başak bir yanlıştır. ne kadar acı çekersek çekelim.ç
Hüüzn ve acı ilmek ilmek işlenmiş usta yüreğinizde ve ustaca dökülmüş bu acılar dizlerinizi.
Kaleminizi kutluyorum ama yüreğinizdeki acıların son bulmasını dileyerek. Saygılar yüreğinize. Puanımı bırakırken sayfanıza izninizle listeme alıyorum bu muhteşem şiirinizi.
Bu şiire sanırım bir daha,bir daha ,bir daha döneceğim...Saygımla
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta