Gelme artık, sensiz iyiyim.
Kendimi kaybettiğim o eski günlerden,
Şimdi ayağa kalktım, adım adım.
Her adımda biraz daha uzak, biraz daha güçlü.
Senin gölgen olmadan da var olabiliyorum artık.
Gelme artık, sensiz iyiyim.
Gözyaşlarımı kuruttum, kalbimdeki sızı dindi.
İçimde bir boşluk vardı belki,
Ama zaman onu da doldurdu usulca.
Şimdi geçmişe bakınca,
Anlıyorum, ne çok yorulmuşum seninle.
Gelme artık, sensiz iyiyim.
Yalan gülüşlerinle yıkıldığım o anları,
Kendi ellerimle topladım yerden.
Her kırık parça beni yeniden inşa etti.
Ve şimdi, aynada gördüğüm ben,
Senin bıraktığın kişiden çok daha güçlü.
Gelme artık, sensiz iyiyim.
Çünkü dönüşün sadece bir fırtına getirir.
Ben o fırtınada savrulmam artık.
Kendi gökyüzüm var şimdi,
Kendi rüzgârım, kendi güneşim.
Ve seninle değil,
Kendimle barışığım artık.
Gelme artık, sensiz iyiyim.
Hayat bir kere bittiğinde seninle,
Şimdi baştan yazıyorum hikâyemi.
Yokluğun bile öğretmiş bana,
Kendime yetmeyi, kendimi sevmeyi.
O yüzden, ne olur, gelme artık.
Sensiz, gerçekten iyiyim.
Kayıt Tarihi : 16.1.2025 19:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!