Gelme artık çekiliyorum!

Ne kadar umudum kaldıysa
Ufuklar halime karanlığı sınırsız anlatsa da
Bir şevk kalmayınca kalbim dağlanınca susmak düşüyor bana

Ne dağlara ve ne de yollara
Sokakların ıssızlığında ve nefesim solunca
Anlatamadığım meşkler sessizliğin nezaketinde bakıyor bana

Sen ne kadar haklı olsan da
Gönlüm dirliğin sancısında kapın kapansa da
Her ne kadar hıçkırıklar çare olmasa da, yalnızlık ayazlarda

Dünyam kalbimle anlamlıdır
Aklım ne kadar kifayet eden bir zamandır
Mana edebin birliğinde anılan, en kutsi olan idraki ummandır

Bilirim hissiyatımı dikendir
Edep kimliğimin cümlesinde nefse derttir
Ama lakin teskiye ruhum için azimettir erdemde ne hakikattir

Hak hakikat için gerekçedir
Kalbim muhabbet ikliminde anılan nefestir
Aşk kimler için hasreti çekilen namütenahi bir ahlaka hüccettir

Meram anlaşılmayınca sukut
Dil her ne kadar gayret etse de yok umut
Sabredelim ve kanaat dirliğinde demlenelim, kısmetimdir yahut

An bu zaman indinde cüzdür
Kalp teslim olmayınca hakka ne kadar hürdür
Hevesler indinde zikredilen aşk güzdür, aşk hakikatle bütündür

Seninle başlamıştı kıvılcım
Ruhumda hissettiğim sancılarımı kime açarım
Artık dinlediğim hüzzam şarkım ve kalbimle sessizce paylaşırım

Ney neden hicranla yanar
Hasretin cenahında hıçkırıklara boğarak anar
Kalbim sahibiyle uzaklığın acısıyla kanar ve öteler için ne yapar