Gell Al; Demedinn! ! Şiiri - Hazan Yağmur

nasıl düşüne bildin
hangi akla
tek ayakla yürüyebileceğimi
bir battaniye çekip ısınacağımı
hala dondurma seveceğimi
daha dün kolunu senin tuttuğun
dolabı açabileceğimi
sahi
geçirdin mi aklından? ?
dondurucuya attığın mısırlara
elimi sürebileceğimi!

yapıp hesabını kitabını
dedin mi?
aynı yatakta uyur
uyanır
acıkınca yemek yapar
susayınca bardağa uzanır
saçını tarar
elbise seçer giyinir
radyoyu açar
diyebildin mi
kaldığı yerden devam eder gider
dedin mi
diyebildin mi benim için?

kim söyledi sana ha, kiimmm?
tepki verir
gülümser
elini oynatır
baktığı yeri görür
zamanla şarkılara eşlik eder
bir yastıkla yerini doldurur
yüreği gene çarpar
gene nefes alır
delirmez
çıldırmaz
gidip kendini lanet bir yerden atmaz yalanını
kim söyledi de;
sen inandın! !

ne yapayım şimdi bu evi
bu salonu
penceredeki tülleri
merdivendeki sarmaşıkları
bahçedeki salıncağı
yeni bulup getirdiğin kediyi
çatısını
duvarını
tek, tek taşlarını çekip yıkayım mı
bir kibrit çakıp
yakayım mı? ?

o kadar mı aydınlıktı gittiğin yol
kaybolmadın
şaşırıp dönmedin
mesafemi kısaydı
sen mi gençleştin
yorulmadın
terlemedin
kalbin sıkışıp nefessiz kalmadın
takılıp düşmedin
be kitapsız
be allahın cezası
ne oldu da
ilk defa;
ilk defa telefon açıp
şuradayım ‘canımm’
gel all;
demedinnn!