Geliyorum ve Koy Şiiri - Ulus Tanıl

Şimdi oturduğum yerden bilhassa olgunlaşamamış bir tavırla
Seni sevdiğimi hissediyorum ve bu surlarım altından kazılan bir lağım demek.
Heyecanımın beyaz kelebekleri öldürdüğünü görüyorum.
Düşlerimde ölü kralların veliahtları attan düşüyor.

Gayet kabul edilebilir bir bilgidir; üçgenlerin iç açıları toplamı yüz seksendir.
Senin aldatmaların da tam da bu ölçüde konvansiyoneldir.
Şimdi bana ölü birini alnından öpemeyeceğimi söyleme
Hiç doğmamış bebeklerin adının konulamayacağını da

Sözleri olmayan çocuklar görüyorum, kalbi olmayan sapıklar da
Merhametten başka dil bilmeyen anneler de konuğu oluyor düşlerimin.
Vicdanımın üzerinde soğanlı bitkiler açtığı da oluyor.

Şimdi kalkıyorum yerimden evimin kapısını açıyorum.
Sürekli aynı yöne gidip bulunduğum yere dönmek istemiyorum.
İsteklerimin çılgınca olduğunu fark ediyorum.
Gözlerimin önünde bir baba oğluyla bisikletten düşüyor.

Ben yürüyorum, şeyhime sormaya gidiyorum yerini
Şeyhim yerini söylüyor veliahtın atını çalıyorum.
İçimden saymaya başlıyorum yüz seksene ulaşınca seni görüyorum
Attan iniyorum, sözlerim kayboluyor.

Bir ferman veriyorum sana kralın oğluna verdiği;
Beni atlara bindir, bozkırlarda koştur
Beni urgana götür, cellatlara boğdur
Alnımdan öp beni, ben söylüyorum, öpülür
Sonra bir oğlan doğur, adını ben koy, koyulur.