Akşam güneşi kızıl ufuktan süzülüyor
Bana bir göz kırpıp son noktada büzülüyor
Kaskatı duvar kesilmiş, ama en sonunda
Kapkara toprağın da lifleri çözülüyor
Ben çantamı alıp anneme dek koştuğumda
Ben koştukça kaderim de arkamdan koşuyor
Gördüklerim, göreceğim her şey uçuşuyor
Gölgeme çizilen resmin en koyu tonunda
Önümde ahşap tünelden bir yol oluşuyor
Ben çantamı alıp anneme dek koştuğumda
Tünelden,daracık bir alana giriliyor
İnsanlığın son seyri burada çiziliyor
İşte bu en son durağın karanlık koynunda
Etrafıma sırattan köprüler diziliyor
Ben çantamı alıp anneme dek koştuğumda.....
…..
Kayıt Tarihi : 24.1.2008 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!