Geliyorum Şiiri - Özlem Saba

Geliyorum!
Acının bir şeyleri öteleyişini seyrederek,
Azgın bir sırtlanın diş eti gıcırtısından,
Kayaların kan sızan aralığından ürkmeden.
Yolunu bulmuş bir kardelen gibi.
Doğruyu kurtarıp dolambaç kıyılardan,
Geliyorum!
Bir beyaz güvercinin kanadındayım..

Yamalı paçalarımı saklayarak çalılardan.
İterek korkuları sarp yamaçlardan.
Ayaklarım dolanmadan, düz adımlarla.
Tarihin kendini ama-k bırakmış yüz bin tonuyla.
En güzel ressamı da yanıma katarak.
Geliyorum ey halkım.
Yeter artık!

Yapılsın bu kez mutluluğun resmi.
Nazım'lar tükenmeden.
Çekilmez bulutlar çekilsin aradan.
Tüm renklerin kesiştiği o yerde.
Gök kuşağının sekizinci rengini müjdeleyeceğim size.
Hiç bitmeyecek baharları düşüme katıp.
Güneşi süzeceğim tenimde.
Ağaçlar dikeceğim uçurum kenarlarına.
Kaymasın ayaklarınız.
Yakmasın ateş sizi.
Su da boğmasın..

‘’Hadi!
Sarılın bunlara.
Sarılın da büyüyün... ‘’

Gölgeliklerin en koyusunu sürüyeceğim ellerimle.
Yağmurlar biriktiren gözlerimle.
Boynunu dikileceğim günebakanların.
Bütün bunlar olurken biz koşacağız maviliklere.
Oynaşacağız başak tarlalarında günün.
Dünler kıskanası bizi...

‘Derler ki;
Rüzgarı masum esen bir kentin
Yıkılmazmış duvarları.’

İşte buradayım sevdiğim, vatanım, kavgam, hasretim.

Geliyorum!
Şaha kalkmış bir atın nal sesindeyim.
Bir çocuğun gülümseyişinde..
Ellerini uzat bana, nefesini ver.
Biraz seveyim.

Özlem’inin en yoksul yerindeyim .
Yüz süreyim bakir topraklarına.
Emeyim bereketli memelerinden.
Eteklerinden öpeyim gelinciklerin.

Benim adım insan!
İnsanın hasretindeyim…

İnsanın kendini bilişindeyim.
Doğanın kıpırdanışında.
Uyanışındayım bir kedinin.
Bir tohumun çatlayışında.

Bir bebeğin süt kokan ağzındayım ben.
Bir kadının sevdasında.
Bir yarin koynundayım, azgın.
Bir suyun akışındayım durgun.
Bir kelebeğin dokunuşundayım yumuşak.

Yanıma alıp insanca yaşamaya dair ne varsa.
Geliyorum size doğru ey halkım
Yabınızdayım.