Düşüşlerimde ki, kırıklıklarımı umursamayıp
Her zamankinden daha cesur geliyorum...
Sendeleyen ayaklarımın, üşüyen ellerimin
Ne sızısı, ne soğukluğu umrumda..
Bir bakış ki; bu hayata,
Önümdeki tüm sınırları zorlayarak geliyorum...
Uyanmak istemediğim uykuların sersemliğiyle
Düştüm hayal bahçemdeki rüyalardan,
Toparlanamasam da
Hayata umutla düştüğü yerden kalkıp gülümsemeye devam eden
Bir avuç çocuk gibi GELİYORUM...
Kayıt Tarihi : 25.10.2011 15:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
25,10,2011 ALTINDAĞ / ANKARA
![Melike Ayık](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/25/geliyorum-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!