Geliyorlar! Geliyorlar! Şiiri - Yorumlar

Sevgili öğretmenim Şükran Günay hanımefendiyle ilk kez Ankara da Hamamönün de yapılan (İlesam)'ın düzenlediği Asuman Soydan Atasayar-Zübeyde Gökbulut ve Şükran Günay Hanımla beraber yaptıkları ve üç güçlü kalem diye bahsetmiştim o zamanlar gerçekten haklılık payı var imza günü karşılaştık ve tanıştık Günay hanımla Asuman hanım ve Zübeyde hanımların sevgisi bende hiç eksik olmaz fakat Şükran hanımı da çok sevdim. Çok güler yüzlü tatlımı tatlı bir hanım onu tanımaktan son derece mutlu oldum. 'GELİYORLAR' adlı kitabını imzalayıp verdi. Teşekkür ederim. Bir solukta okuduğum kitapladan bir tanesiydi. Akıcılığı sade dille yazılması, anlatım ve ifade biçimi muhteşemdi doğrusu. Gerçek yaşanmış olaylardan alınan kitap inanın herkesin alması ve okuması okutması gereken bir kitap diye düşünüyorum.Çok etkilendim. Gurbette yalnızlığın sancıları bir başka olsa gerek. Bu vatan için nice canlar feda oldu onun için KIYMETİNİ bilmeliyiz. Sevgili Dost yürekte işte bunları anlatmış yüreğine,kalemine sağlık değerli hocam Şükran hanım. Bu arada Asuman hanımın güzel resim çalışmalarıda muhteşem ikisi bir bütün olmuş kutlarım Asuman Hanım Sevgi ve Saygılarımı gönderiyorum. Kaleminiz hep daim olsun. Selamlar

Ustaca anlatmışsınız ... Hazin öyküydü... Ders çıkarılacak şeyler vardı. Kutlarım. +10

Evet Öğretmen'im, niceleri vardır ve toprak şahittir. İçten selam ve saygılar ****10****

Şükran hanım....Güzel çok güzel buna öykü demekte pek doğru olmaz sanırım...Hayata dair yaşanmışlıkların hüzünlü anlatımı demek daha doğru olur.......saygıyla

SANAT YOLUNDAKİ MAHARETLERİNİ KALEMLERİNİN UCUNDA BİRLEŞTİREN DEĞERLİ İKİ SANAT DOSTUMUZ ŞÜKRAN HANIMI VE ASUMAN HANIMI İÇTENLİKLE TEBRİK EDİYORUM.BAŞARILI ÇALIŞMALARININ DEVAMI DİLEĞİYLE SELAMLAR SAYGILAR SUNUYORUM.

Her iki dsot yüreğe de tebrikler olsun.Harika bir çalışma.

Gittikçe ikileşti karaltılar. Yaklaştıkça belirginleşti gördükleri. İki adamdı o karaltı. Onlar görmüştüler belki, sormalıydı. Nefesi duracak gibiydi heyecandan, ümitten. Yaklaştıkça kalbi daha hızlı çarpmaya başladı. Babasıydı adamlardan biri. Son hızla koştu, babasının kucağında buldu kendini. Öptü... öptü... doyasıya, 'Yavrum! ' diyen canının içi babası sımsıkı sardı kollarıyla. Bir zaman öylece kaldılar. Ağlıyordu ikisi de.


Ecel kadar gerçek bir hikâye.
Hissediyorum acısını...
hiisettiren anlatıma ve kaleme teşekkürleirmle..

saygım daima ablam...
unutma...

O babaların, annelerin sayesinde bu gün rahat yaşıyoruz.Ülkemizin değerini bilelim.Boşuna yaşanmamış olsun bu öyküler...
Güzel bir çalışma Şükran hocam.Ellerinize, yüreğinize sağlık.
Sevgilerimle...