Gelişine Sevinemedim

Yıllardır gözyaşlarımda demledim hasretini,
Her yudumda buruk tat bıraktı sensizlik.
Nikotin kokan parmaklarımın arasından kayıp gitti
İnce belli bardak.
Ve bin parça can kırıkları dağıldı dört bir yana
Nasıl toplanacak?

Yokluğun karabasan gibi indi yavaş yavaş
Her hamlede nefesimi kesti hasretin
Omzuma yüklediğin aşkın,
Ağırlığı çöktü yüreğime,
Bu savaşın yenik şövalyesi benim
Çekiliyorum geriye.

Sabaha karşı aşkın üzerini örtüyorum,
Kara duvakla
Kara gelinlik düşüyor elimden
Aşk la birlikte “o”nu da gömüyorum toprağa
Yüreğinde öldüğümü kabulleniyorum sessizce
Sevinemedim ilk kez gelişine.

Bana ait olmayan bir yürek taşıyordun bedeninde
O yürek ki; durgun suda yalpalayan sandal
O yürek ki; su almış kıyılara çarparak yol alan
Anladım ki;
Sana olan aşkımın dibi tutmuştu çoktan,
Değmeyecek vefasızın birine yanmışım hiç yoktan.

Sövüp saydığım yılların artık bir anlamı kalmadı
Hatıraları kara kaplı defterden silmişim,
Farkında olmadan.
Yasını da tutmuyorum takvimlerin
Hayıflanıp ağlamıyor,
Boşa geçen ömrümün hesabını sormuyorum
Sadakam olsun sana bırakıyorum.

Saçlarımdaki akları saymayı bıraktım
Alnımdaki derin çizgilerden de korkmuyorum
Aynalarla barıştım.
Sen! ..
Sen, gençliğimi katlettin alacağın yok
Sonunu bile bile yeniden sevmeye kalktım,
Bütün hata bende…

“sevinemedim ilk kez gelişine”

Gamze YAĞMUR
7/9/2013