Gelişine Şiiri - Vedat Koparan

(Yaşam burgacında kıvrımlı bir ada kırık dalgaların ak köpükleriyle yıkanan
Essin poyrazlar yaz sıcağında üşümelere, çağlasın dalgalarda hazan hüznüm
Aysız gecelerde uzasın özlemin bir ben kalmışım kıyılarında sarsılan
Varsın yansın yoksun kalışlarında bağrı yanık günün)

Ne desem ne yazsam az gelir
Ne yöne baksam ne düşünsem
Karşıma hep bir sen çıkar
Sensizliğin labirentlerinde

Daralır sözcükler
Bir nehir akışında kıvrımların dar alanında
Sıkışır düşünce sularım girdabında
Anlam kazanır derinliğinde erir gider bir ben

Sevinci sen olan
Yitiktir sensiz her an
Gel etme beni sensiz koyma
Buralar ıssız bir çöl olur

Kırılır sevgi çiçeğinin dalı eğer boynunu
Uçamaz yoksunluğa düşen özgürlük kuşu.

Puslu bulut çökende
Rüzgâr alır savurur bir dağ yangınına
Şarkılar sensizliği söyler
Bir hüzün düşer ardın sıra

Rengi solar günün
Yanar
Ak’ım, yeşil’im, kahverengi’m ela’m, mavi’m, kırmızı’m
Sağanaklar sonrası gökkuşağım
Kara’(m) lar bağlar

Hazan vurgunu yemişçesine
Döker yapraklarını ağaçlar
Nefesi daralır ömrün
Yaşam ormanında

Bu sessizlik bu sensizlik
Güneş küstüren
Sancılar büyütür
Kel tepeli horoz erken ötüşünde
Yüreğimin sesi sesinde
Benliğimde dinmez bu senli fırtına
Gözlerimi saldım gidişlerine
Gelişini gözler.

Bitmedi…

Vedat Koparan 14.06.2006