Gelişin gidişine kifayetsiz kafiye

.

sen yokken kendi halinde biriydim. mevsim normallerinde yaşardım
hayatı
yazlar sıcak ve kurak
kışlar soğuk ve yağışlı
çocukla çocuk
herkesle herkes oluyordum
futbol izliyor
kitap okuyor
çok gülüyor az ağlıyordum
gelişine yaşıyor
götürdüğü yere gidiyordum

gelişin akıl alır gibi değildi.
almadı
çünkü bu
imkansız ihtimallerin olma olasığının ispatı

geldin.
sevincim
sevincime hayretim oldun

geldin.
yeşerdim
meğer hiç bahar görmemişim

geldin.
gelişin
yağmur ormanlarında bir gündoğumu

geldin.
taştı yataklarından nehirler
denizler okyanuslara kavuştu

geldin.
ellerinde annelik
gözlerinde dünya
ne iyi ne aydınlık
geldin.
sokaklarda çocuklar hep mutlu

geldin.
rab'den
uzun bir ömür diledim
gittin.

şimdi
beni
tersten
oku