Gelişin Şiiri - Reşat Öztoprak

Ve bir yazdan sonra avuçlarıma düşüşünü izliyor zaman,
Sen ömürlerden kaskatı kesilmiş bir ruhla gelirken bana.
Kapıma gelen yolsuz yolcu, yolun bana bilesin yanlış gelmedin,
Kapıma cennetti getiren baharsız güzel ömrüm sana.

Ve bir karanlığın hükmünden sonra aydınlığın göze çarpıyor,
Odamın duvarlarında gölgeler azalmaya yüz tutmuşken.
Bütün hayal alemim gelişinle birden bire başıma yıkılıyor,
Gerçek güzelliği unutup, yalan bir dünya kurmuşken.

Kapı tokmağına dokunuşun ve kapıya çarpışın unutulmuyor,
Hala ilk geldiğin gibi güzel ve alımlı kadın, sesin soluğumda.
Ne kadar da ürkektin oysa, gülümsemelerin paslanmış
Ve sevinçlerin yer edinmiş şekilde eskimiş tozlu raflarda.

Şimdi yüreğin bir çocuk ki sokaklarımda sek sek oynayan bir küçük,
Bir küçük ki ellerinden bıraksam kaybolacak, bıraksan kaybolacağım.
Kapıma gelen yolsuz yolcu, yolun bana bilesin yanlış gelmedin,
Kapıma cennetti getiren baharsız güzel ömrüm sana.