Öyle duvarlar ördüm ki insanlarla arama
Artık uzağım hem aşka hem dostluğa.
Etrafım bir kalkanla çevrili, hatta kapattım kalbimin kapılarını ve kilidi yok.
Çünkü ne zaman kalbimi birine açsam darmadağın etti.
Dikkat kırılır yazmıyor diye mi ?
Bu kadar acımasız davrandılar.
Şimdi bir köşede sessiz, yalnız halde olan biteni izliyorum.
Tekrar sevemem bu kalp yeniden atmaz diyordum.
Ördüğüm bu duvarı kimse aşamaz sanıyordum ta ki o güne kadar.
Öyle güzel baktın ki tutuldum kaldım.
Elini kalbime koyduğunda hissettigim o sıcaklığa karşı koyamadım.
Nefes alışlarım değişti, bildiğim bütün kelimeler yetersiz kaldı. Kalbim ilk defa böyle çarptı sanki yerinden çıkacak gibi.
Meğer ben yıllardır seni bekliyormuşum.
Hani bir insanı hayatında hep varmış gibi hissedersin ya öyle bir his.
Seninle birlikte içimdeki korkularda yok oldu. Herşey yerini güzel şeylere bıraktı.
Tekrarı olmaz yeniden birini sevmek mi? Asla derken.
Şimdi sevgiden daha fazlasını hissediyorum. Beni yeniden aşka inandırdıgın için kalbime böyle güzel geldiğin için teşekkür ederim.
Gelişiyle yüreğimde devrim yapan sevdiğim.
Kamile Kaynak
Kayıt Tarihi : 4.4.2025 22:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!