Geliş Sebebim-1 Şiiri - Bahattin Karagöz

Baharla birlikte süslendi her yer,
Çiçek kokuları almaya geldim.
Bu mevsim bir yıla üst olsa değer,
Dört mevsim baharda kalmaya geldim.

Burada yaşlı, genç; hastalar, diri,
Şerefli, Kul Çerçi, Hüzün Şairi,
İlle Ozanali mahlaslı biri,
Hepsinden sefalık bulmaya geldim.

Kendi çıkarını bilmeyen ahmak,
Düşman çabalara olur bir yamak.
Düşünmenin hazin sonu ağlamak,
Şu tuhaf şeylere gülmeye geldim.

Hesap basit, öyle gerekmez cebir:
Çift kapılı hanın birisi kabir!
Özüm sözüm birdir, içim dışım bir,
Yaşadığım gibi ölmeye geldim.

Hemdert olanlarla kucaklaşalım!
Nadanın yanından uzaklaşalım!
Nefsi şeytan görüp mızraklaşalım;
Ben kendi bağrımı delmeye geldim.

Sözümüz davettir aleme şamil;
Kişi oğlu olsun zatında kamil!
Alim ilmi ile olmazsa amil,
Ben onu defterden silmeye geldim.

Bilmeyen yaramı deşip kaşıyor;
Sormuyor, bu garip nasıl yaşıyor?
Her yürek içinde bir dert taşıyor;
Derdin deryasına dalmaya geldim.