'Kalu Bela' dan şu Ana Rahmine,
İntikal ederek, girersin yolcu...
Ana Rahminden, Dünya Evine;
Bir zaman durmadan, yürürsün yolcu...
Dünya'dan bir an muradın almadın,
Ebcilik oynamaya da doymadın...
İki Ezan'lık ömrüne deymedin;
Musalla Taşına binersin yolcu...
İmam'ın Kayığı, alır götürür.
Bu ayrılık can'a hüzün getirir,
Kabir denen bir çukura yatırır;
Kalk Boru'sun bekler, durursun yolcu...
Kabirden-Mahşer'e gelirsin bir gün,
Defter'in eline alırsın bir gün...
Belki de Sırat'ı geçersin bir gün;
Artık son durakta kalırsın yolcu....
25.2.2002
Kayıt Tarihi : 20.7.2005 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!