Geliş Ezânla Gidişse Salâ ile!

Geliş bir ezanla gidiş bir salâ
Fıtrata münâfi olduysan ölki
Nefsine ettiğin bu kadar belâ?
Onun için sebep nasahih dölki

Evkât-ı hamsede minârelerden
Okunan ezânı duyunca tilki
Olsada önünde tehlikelerden
Yere basmaz ezân dinliyor bilki

Bilki Ezan ile, dağlar ağaçlar
Denizde balıklar havada kuşlar
Halkeden Halîkı zikire başlar
Her seher vaktinde görmeğe gelki

Gelki günde beş kez tazeler imân
Dinleyen içinde olan pis, duman
Çıkarır yaratan kâmilse imân
Ene’ münkerini şişleyip del ki

Delki nefes alamasın ebedî
Hakk’a karşı gelemesin ebedî
Hep ağlasın gülemesin ebedi
Mûzırdır; tevekkül ederek silki

Sil ki leke bırakmasın özünde
Dünyâ malı yok edilsin gözünde
Hakk’tan gayri şey olmasın sözünde
Nezih nazik kelâm sarfeden olki

Olki; duyan münkir dönsün Rahmana
Yaktığı ataşlar sönsünler daha
Ezan ile titrer cebeller vahâ
İlâhi haşyeti rahmetle dol ki

Dolki boş kalmasın beyinin tası
Böyle va’zediyor hasların hası
Gözü kamaştırsın İSLÂM’ın süsü
Dehr-i İlâhî de cevheri bul ki

Bulki o cevheri ser azar eyle
Kemâlât ehlini çok nazar eyle
Diken bağçesini gülizâr eyle
Solmasın diktiğin tomurcuk gülki

Gülki bülbülere diken gelmesin
Gülizârlar nâdan ile dolmasın
Ezanla açılan çiçek solmasın
İlâhi sevdayla sararıp solki

Solki tüm melekler karşılar seni
Hakikat yolunda eskit bedeni
Tahayyül et bizi tenvir edeni
Kabre götürecek müstakim yolki

Yolki yasaklarlar döşenmiş zâhir
Bu İlâhî takdir ewel ve âhir
Hoştur Hakk’tan gelen lütuf ve kâhir
Aldatan dünyanın dibini delki

Delki; dünya dibi delik bilinir
Tağut perestlik gönülden silinir
Ezanı şerifle Hakk’a gelinir
İmân ceylânını yaylaya salki

Salki; kuşlar kurtlar seyretsin dursun
Sen Ezânı oku, düşmanı görsün
Ezânı duydukça varsın kudursun
Güzelde çirkinde dilde fiilki

Fiilki; doğunca gelir Ezânla
Giderken üstüne okunur salâ
Hem saadet verir hemide belâ
Şer ameller işlettikleri zülki

Zülki; zilliyyete düçarsa hâlâ
Nefise edilen o kadar belâ
Gelişin bir ezan gidiş bir salâ
Fıtrata münâfi yaşayıp ölki

Ölki zebâniler bayram etsinler
Cehenneme lâyık kuldu desinler
Kendi ettiğini buldu desinler
Sebebe müsebbip nasâhih dölki

Dölki; cehenneme odun olmuştur
Hayır, işlettiği sefâ bulmuştur
Cennetle cehennem doldurulmuştur
Hepsininde müsebbibidir dilki

Dilki; İSLÂMİ der, sebep ne neden
Dil değilmi Hayrı şerri va’z eden?
Dilinden selâmet buluyor giden
Arkasından feryâdeden bülbül ki.