Gelirsin Yanıma Şiiri - Raşit Evşen

GELİRSİN YANIMA
Gidiyordu kaldırımdan
Yürüsem mi,yürümesem mi?
Oturuyordu arasıra yol kenarına.
Selam verip tuttum elinden,
Kalktı ayağa,girdim koluna.
Sordum:
Böyle yürüyeceğin gelirmiydi aklına?
Baktı yüzüme,değişti siması.
Bak şu dağların ceylanıydım ben
Nasıl gelirdi böyle olması aklıma !
Birkaç çocuk vardı birde baba
Besledim,büyüttüm eyledim çırak,
Babamı gezdirdim hep sırtımda.
Bir yerlerden almışım galiba bir intizar
Karşı karşıya gelsek bakmıyorlar suratıma.
Türlü hayallerle basmıştım bağrıma,
Dolaşıyorum yollarda ağır aksak,
Nerde hata yaptım soruyorum aklıma,
Her köşede arıyorum ayak izlerimi
Torun,torbada uğramayınca yanıma.
Hanım erken gitti,
Yalnız bıraktı beni.
Başına geleni çek,çekebilirsen
Gelirsin yanıma çaresiz kalınca!
Geliyordu geriden tanıdık bir bayan
Elinde asası dura dura.
Duydu konuşmaları o da hüzünlendi.
O 'na da attım bir laf
Nazım geçiyordu ya!
Kimbilir ne çalımlarla yürüyordun
Görünce karşıdan.
Keklikler senden öğrenmiştir yürüyüşünü !
Durdu soluklandı,
Güldü yüzüme
Derdimi deşme benim sabah,sabah
Gördüğün artistler halt etmiş yanımda
Ceylan gibi koşardım
Yorulmak gelmezdi aklıma.
Delikanlılar koştururdu ardımdan.
Şimdi görüyorsun ya!
Dayanamıyorum
Yürüyorum asama dayana,dayana
Aklıma gelince o günler
Kalkıp devam ediyorum yoluma.
Abi derdimi deşme benim daha fazla
Haydi git yoluna.
24.02.2021.R.Raşit Evşen