Gelirsen Bir-İki Boy Kalsın Aramızda

GELİRSEN BİR-İKİ BOY KALSIN ARAMIZDA

dilim yoktu, ben yoktum başkaları vardı elimin altında
zaman, mekan kavramına göre değişen
onların gözüyle baktım hayata konuştum onların diliyle

ne güldüm ne güldürdüm, biliyor musun
sevdalanmadım kendi kendime
üç şey koymuşlardı önüme bir ömür ve üç şey
para, kadın ve doldurmak için mideyi tıkın der gibi

değişik açılardan baktım yüzüme
her açı bana yabancı bir yüzle çıkageldi karşıma
yüzlerin içinde hangisiydim
bilmem kaçıncı denememdi senin için
yoktum, adım yoktu gözlerinde

ayağa kalkmışlığım vardı yarı baygın gözlerle
kapının sağında duran taşın üstüne
bıraktım yüzyılın uykusunu
yeni bir ufuk açmak adına

sancımdı başkalarından kalma
söyler dururum duvara en içli şarkıları
yabancı eller örmüş duvarı, görmez-işitmez beni
ve karanlığa göz kırpan bir hava
başımın üstünde vura vura büküyor belimi

böyle bir zamanda çıkarsan karşıma
ne yakın ol bana, ne uzak dur bir-iki boy olsun aramızda
yanağımın sol yanında donan ben gibi umarsızca

kimin için bu hüzünlü şarkılar söyle kimdendir bu kambur
daldan kopan yaprağa sor bak ıslık çalıyor rüzgar, kime ne
dal mı yaprağa küsmüş dersin yaprak mı dala küs
kimin mevsimi bu, yerde bırakıp cesedi
gider gibi bir yabancı

bu işin hesabını tutanlar nasılsa yaşanmış sayacaklar bu günü
ne artı payındayım ne eksi öyle ya, ne de olsa yaşanmış!
çileli ömürden giden upuzun bir gün daha
bensiz eklenir kalır yıllara hepsi o

oysa yaprak küsmeseydi dala bahara dönebilirdi bu mevsim
ve bırakmazdı rüzgara kendini
yaz-kış yeşil duran yapraklar ancak damarı beslemeye
inerdi toprağa, gidecek yerleri de yoktu başka

söyle kaçıncı yaralı yürektir gözyaşlarıyla
yeniden seviyi örmenin derdinde sarılırken gövdeye
söyle hangi parçası eğri attırır adımı
hangi yanıdır ki gövdemin kemiğime damıtıyor sızını

(Adsız Fırtınalar Doğuyor)