Gelirsen Şiiri - Hüseyin Oruç

Ey aşkından diyar diyar gezdiğim,
İğne atsan yere düşmez, senle dolu yüreğimde.
Ama onca sen varken içimde,
Yine de yapayalnızım bu evrende.
Ben senin gözlerinde var ettiğin aşkın şiiriyim,
Ben içindeki sızının ta kendisiyim.
Sen;
Kimseler görmesin diye,
Gazeteye sardığım kırmızı şarabım,
Burnunu koluna silen çocukluğum,
Top koşturduğum sokağım,
Başucuma koyduğum bayramlığım,
Beslenme çantam,
Sen benim;
His dünyamın ekvatorusun Dılıstan.
Varlığın, hayata tutunuşum,
Yokluğun, ölümdür Dılıstan.

Ey benim sarhoşluğum,
Surlarla çevrili şehrim,
Ey gözlerinin sürmesine kurban olduğum,
Şimdi çıkıp gelsen ya,
Gerdanına şiirler dizer,
Saçlarından çiçek bahçesi yaparım.
Gel.! Ayletme beni.
Kalbine sevgiyi dizene karşı gelme.

Gelirsen,
Mem Zin’e kavuşur,
Siyabend Xecê’ ye
Derwêş Êdulê’ ye

Sen gelirsen,
Menekşeler koku saçar Dılıstan.