Aşkın Esiri Oldum Şiiri - Midayet Kara

Seviyorum dedimde, sözüme geldin
Gözüme baka baka, yalan mı dedin
Öğle baktın ki bana, bağrımı deldin
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Seni sevdiğimi sen, nereden bildin
Biliyorum sen bana, gönlünü verdin
Nedir bu hallimiz, oruca mı girdin
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Yalanlara inanıp, suratın döktün
Zehirli akrep gibi, kalbimi soktun
Hırçın bakışlarınla, ruhuma aktın
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Senin o sözlerin, canıma yetirdi
Aldı beni benden, uzağa götürdü
Senin varlığın, beni ezdi bitirdi
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Soğuk kış geceleri, kapında durdum
Aşkımızı, senin bakışında buldum
Senin bir bakışında, sevgiyi gördüm
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Seni çok seviyorum, buna ne dersin
Hiç yüzüme bakmasın, sitem edersin
Sorup sual etmeden, çekip gidersin
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Aşkımızın, dünyada yoktur emsali
Kerem’le aslı, Leyla mecnun misali
Aşk için dağı delen, Ferhat’ın hali
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Geçmiyor günlerimiz, bak saya saya
Bu aşk maf etti beni, bıraktı yaya
Aşk bir su gibi, karışır sele suya
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum

Midayet’im hep seni, gözden sakınır
Bir gün gelmesen, yollarına bakınır
Boşa söylenen sözler, kalbe dokunur
Bu aşk neyledi bana, esiri oldum
(0915) Şubat 2010