Bir damla cevherdim
Düştüm toprağa
İnsan oldum çıktım.
Güneşe uzandı kollarım
Aydınlık diye.
Geceye sarıldı korkularım.
Zaman beni eritti içinde
Ne cevher parladı
Ne hayal kaldı
Ne de bir eser.
Bir damla cevher
Düştü toprağa
İnsan oldu çıktı
Halik gördü. Malik gördü. Laik gördü.
Ömer Özkul
(1998 İzmir)
Kayıt Tarihi : 3.2.2012 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsan kainatın özüdür. Bu nedenle var oluş cevherine sahiptir. Ancak yaşamında, en azından bir bölümünde, bunun farkına varana kadar evrimleşme sürecinde oldukca yol almalıdır. Cevher yatişebileceği toprağa düşmüşse eserini verir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!