Hasretin
en dayanılmaz zamanı,
turunç ovalarımızdan
çekilirken ceylanlar,
ağır ağır ak dağlara.
Çağırırsan
güz yangını
sesinle beni,
uzaklığın sınırsız kuyularından
soluk soluğa gelirim,
gelirim koyu gölgeler basmış toprağına
atarım ırmaklarına kendimi,
sesimi,elimi,yüzümü
serinliğine,
birde denizden kopan rüzgarına.
Bakma öyle acılı
ekinler tutuşmaktadır
koyuluğunda akşamın.
Yeşil dallardan kopar elini,
daya alnını geçmişe,
çağır güneşi,
sesin güçlüyse,
gençse hala gelirim.
Nasılsa gecelerin firarisiyim.
Kaçağıyım bu dağların çağlardır,
çıkar gelirim gülüşüne
gelirim hüznü bırakıp dağlarımıza.
Kayıt Tarihi : 31.1.2019 22:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Güçlü 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/31/gelirim-huznu-birakip.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!