Gelir misin benimle Şiiri - Burçin Çelik

kuytu bir dinlenme tesisinde
sabahtan kalmış bayat çay eşliğinde
aslında varacağım yerin de hiç birşeye çare olmayacağını idrak ettiğim yalnız yolculuk hissi var üzerimde

buralardan dönüşsüz gitsem diyorum tek yöne bir biletle
nereye olduğunun önemi yok bir nebze bile
insansız ve acısız bir yer var mı bilmem de
gitmen gerek cümlesi dönüp duruyor son günlerde beynimde

Bizden daha önemli bir işin yoksa
Sende gelir misin benimle
Gel seninle bu içi çürümüş toplumdan uzak bir yerlerde
Hani o birbirimizi delip geçen iki dilin kemiğini kıralım

Dönüş yollarını bir bir kapatsınlar ardımızdan
Belki bir dağ evi ya da bir kulübe farketmez
Ne olup biter diye düşünmeden ardımıza bakmadan
Gidelim, yoksa bu yürekleri başka bir şey şarj etmez

Soluğum kursağımdan rahatça çıkmıyor bu betonlar yığınında
Yakarız sobamızı bak iyi düşün üstünde kestane kebabıda
Odun seslerine kalan ömrü feda ederiz
Sabahları bizden önce aşkı söyleyen kuş cıvıltısında

Kalabalıklar arasına karıştığım bir otobüs terminalinde
Elimize tutuşturduğumuz birer simitle
Aslında gideceğimiz yerin bir parça bile önemi olmadığından emin olduğum
Bir kaçış isteği var dizlerimde

Buralara geri dönmemek üzere gitsek diyorum seninle el ele
Seninle olduktan sonra hiç gerek yok öyle fiyakalı bir eve
Sensizliğin olmadığı özlemek duygusunun kafasına sıkacağımız bir yer var mı bilmem de
Al onu git cümlesi yankılanıyor son günlerde beynimde

Eğer seninde herkesten uzak bir kavuşmaya ihtiyacın varsa
Gelir misin benimle?

Burçin Çelik