Cam kırığı gibi bakan gözlerim var benim...
Ruhum ayazda kalmış gibi, titriyor.
Savrulan saçlarım,
gecenin bir yarısı inat edip rüzgarla savaşıyor.
Kıymık gibi yüzüme geçiyor cam kırığı yaşlarım...
Yüzüm kan içinde, ruhum felç geçiriyor...
Karanlık lanetini üstüme kusarken,
bir ışık gibi gözlerin parlıyor...
Önce cam kırıklarından sıyırıyorsun gözlerimi.
Ayazda kalan ruhumu alıyorsun avucuna,
ısıtıyorsun içimi.
Savrulan,
inatçı saçlarıma sürdüğün bakışlar sakinleştiriyor öfkesini.
Yüzümü siliyorsun. Kandan eser yok, yaralar kapanıyor.
Gözlerin karanlığın üstüne bir dua döküyor, lanet siliniyor...
Sen varsın diye, artık günler daha güzel...
Sen varsın diye, artık içim umut dolu...
Elimde bir testi dolusu su...
Suyu tasa döküyorum, su sen...
Gülümsüyorsun. Berraklığın, kalbini yüzüne vuruyor.
Kalbin dilsiz. Ama anlatmaktan yoksun değil.
Didarının en şahane yerine abd oluyorum, inanmıyorsun.
Geçici bu tutku, bu arzu, bu aşk diyorsun.
Şarkı sözlerini aratmayacak bir kafiye ile
ardından bana umut veriyorsun.
Ben umudumu sürüp kirpiklerine, adını döküyorum hece hece...
Gelir misin, bilmiyorum. Ama bekliyorum seni aynı yerde...
Solmaz AkçaKayıt Tarihi : 14.4.2007 16:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)