Gelir* Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kiminle oturup sohbet eylesem
Erbâblar manâya ter ekip gelir
Acaba bu benim canı neylesem
Hakk'ın cemalini bırakıp gelir

Gül tenli ummanı yalan anlarken
Gafil gafil gezip belki binlerken
Kör gözlerle inim inim, inlerken
Masivâ ahengi, sır döküp gelir

Ahengi görmeden devrân sürdüğüm
Hem de dilde, kıyl ü kâlla durduğum
Gönlüm yükseklerde gezip gördüğüm
Dağlık yamaçlardan, kar akıp gelir

Doğruya varamam böyle gidersem
Yoldan azıp,hâlim nicedir dersem
Toyuma,soyuma riyâ güdersem
Uluların sözü ,sur yıkıp gelir

"Aşk imiş her ne varsa bu âlemde"
Maksûda varmak çün her bir selâmda
Yâren olup "Yâ Râb "diyen kelâmda
Taptuk eşiğinden fer,çıkıp gelir

Baktım hepsi zikir çekip durunca
Marifetli dille nefsi vurunca
Çalab'ı arz edip, selâm deyince
Derviş, libaslara âr dikip gelir

Bedenim pasını sileyim hele
Benliğimi,nefsi böleyim hele
Hâkikat ateşi bulayım hele
Kırk yıllık odunlar, kor çakıp gelir

Himmettindir derdim Yâ Habîbullah
Âmelimi gördüm Yâ Habîbullah
Kat kat göğü sardım Yâ Rabbim,Allah
Şükür...Suretimi hâr, yakıp gelir

Teni beslediğim od harmanıyla
Nefse destûr diyen şâh fermanıyla
"Bir lezzetin olsun, piş !" dermanıyla
Allah yolcuları zikr çekip gelir

Gülnihâl'im ; Çarkı bozuk dünyada
Tuttum ya yüzümü cevher bünyede
Bu devr-ü zamanda nurlu künyede
Daima Zikrullah ,kir söküp gelir

erbâb ;Bir işin,bir sözün ehli.
kıyl ü kâl =dedikodu
fer ; aydınlık ,parlaklık
zkir = zikir