Gelir Gider İzi Kalır Gelir Kalır Gider-iz

Gelir Gider İzi Kalır
Gelir Kalır Gider-iz

Hayatı
Hep böyle berrak görmeseydik de
Körsek bir ışıkta baksaydık dünyaya
Benizleri benzin kokan sapsarı güvercinler
Ateşe verirlerdi bence kendilerini
Nasıl yaşanabilir ki zaten
Apağır bu yük ile

Karanlık bir gece
Akmayan zaman
İçinde esir kaldığım
Durmak bilmeyen bir tren
Sırtımda aynı ceket
Elimde son sigaram
Üşüyorum.
Çünkü
Hava yine sessiz
Ve yine soğuk yolcular
Ne kadar çabaladıysam da
Toz tutmuş lambam
Bu gece de sönük

İşte, son yolcular da iniyor tek tek
Korktukları da besbelli
Artık beklemenin bir anlamı kalmadı
Zaten dönmeyeceklerini de
Adım gibi biliyorum

Ama anladım:
Kışı sert olurmuş her baharın
Her kuşun pençesi varmış fakat
Kanatlarını kullanırmış kuşlar yine kanatmak için en derinden

"Ki ben: kışların en sertini yaşadım
Yolların hep uzun olanını seçtim
Her adım attığımda insanlar
Ya dimdik dikildiler karşımda öfkeyle,
Ya tir tir titrediler
Bir bir korkudan.
Didik didik aradım hayatımı
Yine de bulamadım
Sahi neydi sizi korkutan?"

Sönük bir benlik
Hissiz bir ömür
Kim bilir sonra da
Sessiz bir ölüm

Dile kolay
Son zerresine kadar
Yaşadığım hayatı
Gelişigüzel bırakıveriyorum
Kayışı kopuk çarklara
Bunca mevsim sürdüregeldiğim
Sessizliğimin yerini
Şimdi
Çırılçıplak hissizlik alıyor

Bazen yaşamayı değil de
Ölmeyi istermiş insan
Ben,
Ölmeyi isteyenlerden değilim.
Seçtiğim hayat ise yalan

Yazık
Hep inanmıştım kendime.
Yalandan yaşamayı ölüme tercih ettimse
Bir sebebi olmalıydı.
Şimdi anladım
Hiçbir yolun eslemi olmadığı gibi artık
Tatlı bir çocukla da
Başlamıyor hikayem.