Gelir I. Şiiri - Nihal Mirdoğan

Bir zerre âh demeden ateşlerde yanarken
Ölmüş gön(ü) le girersem küllerime hor gelir
Cümlesi bir âlemde, aşk oduna banarken
Şu nice âcizlerin ağu sözü zor gelir

N'olaydı,olmasaydı bu denize düşmeyen
Başında aklın yoksa devrân sana zâr gelir
Ko ki,kalsın mânânın denizinde pişmeyen
Yalan, dile düştü mü nefislere hâr gelir

Dehr eylesem şol nefsi bağrım Yunus'i olur
Erdemini yoğurup hasretini sür gelir
Günah ağırlıkları gönlü sefili bulur
Tesbih tanesi dili âmeline kâr gelir

Yarın mahşer gününe kalbindeki hileyle
Çün sen seni unutmuş iki gözün kör gelir
Âna göster didârı özünden firâk eyle
Sen âşkı kovalarsan öğütleri sor gelir

Çalap varlığı Kur'an,odur insanın vârı
Ağlayı ağlayı de, sesini duyar,gelir
Şu gıybetli yollarda şol dermanın cidârı
Cümle şerbet dilinle muhabbette dur, gelir

Sen seni bulmaz isen, acep şu esrik elle
Gözü sefâya salan miskin kulsun der,gelir
Vallah benim cevabım vâkte hazır şu dille
Nice köşkler, saraylar şol gönlüme dar gelir